Þessi grein finnst mér útskýra af hverju það er svo mikilvægt að stemma við þessari heimsmengun.

BJARGIÐ KAFFINU.

Las eina áhugaverða grein á Alternet, sem heitir Should Nursing Homes Be for Profit? og mér finnst ótrúlegt að það sé til fólk sem heldur að það sé góð hugmynd að reka hjúkrunarheimili sem fyrirtæki, sem hagnar af eymd annara.

Ég segi þetta útaf því ég hef unnið á hjúkrunarheimili sem er rekið af ríkinu og hjúkrunarheimili sem var rekið af fyrirtæki. Og munurinn er mjög mjög stór. Aðalvandamálið er að þegar fyrirtækið vill fá hagnað þá hækka þeir þjónustgjöldinn og skera á þjónustunni, og ef það hljómar vel hjá ykkur Sjálfstæðismönnum, þá er eitthvað að ykkur. Það eru góðir starfsmenn í svoleiðis stöðum en þeir geta bara unnið jafnvel og þeim er borgað og það sem þeim er leift að nota. Einsog ein tilvitnun frá þessari grein segir

"The problem is, in the nursing home industry, making money means cutting care"

eða á Íslensku

"Vandamálið með hjúkrunariðnaðinum er sá að til að græða pening þá þarf að skera niður þjónustunna"

Ef fólk vill endilega fá að vita hvað ég á við þá skal ég útskýra það svona, þegar ég vann hjá HSSA þá sá ég aldrei legusár. Þegar ég vann með einka-heimilinu sá ég legusár á þriðja hvern. Oft sá ég beinið. Og það var enginn peningur til að aðstoða þau.

Hjá HSSA voru mest(ef ég man rétt) 20 sjúklingar, 5 starfsmenn að morgni til, 6 starfsmenn að kveldi til. Hjá einkaheimilinu voru 42 sjúklingar og 6 starfsmenn að morgni til og 7 starfsmenn að kveldi til.

Einkahjúkrun, nei takk fyrir. Og fólk ekki koma með rök einsog "Já en ef það er einkarekið þá vita eigendurnar hvert peningarnir eru að fara"

Já þeir vita það, í vasa þeirra!!!!

Hef, einsog venjulega, verið að hlusta á mikið af tónlist og hef ég gert mitt betsa í að reyna að hlusta á eins mikið af öðru vísi tónlist og ég get. Nú fer ég yfirleitt á Aurul Music til að versla plötur sem er góð verslun með mikið af hljómsveitum sem spila soldið sérstaka tónlist. Í dag fékk ég tvær plöur með hljómsveit sem heitir Enid sem kemur frá Þýskalandi og spila þeir eitthvað sem þeir kalla Independent Metal, plöturnar sem ég keypti heita Gradwanderer og Seelenspiegel. Það er mikið að gerast á þeim plötum og mæli ég með þeim til allra sem hlusta á Thought Industry, Opeth, Mastodon og Miles Davis.

Önnur hljómsveit sem ég keypti plöut af heitir Ephel Duath og eru þeir frá Ítalíu og spila þeir Jazz Metal, sem er djöfla djöfla gott. Platan sem ég fékk með þeim heitir The Painter's Palette og eru öll lögin skýrð eftir litum einso Pearl Grey, Bottle Green, Crimson og þess háttar.

Síðan hef ég keypt aðrar plötur einsog Rakoth - Jabberworks, frá Rússlandi, þar er Folk Metal á ferð. Sú hljómsveit er með tvo söngvara, einn sem syngur með Black Metal tóni og einn Clean söngvara, flautuspilara og er mikið af Víólum, fiðlum og svoleiðis hljómfæri.

Og svo má ekki gleyma John Lee Hooker, líklega besti blúsmaðurinn sem hefur gengið á þessari plánetu. Fékk ég mér plötunna One Bourbon, One Scotch, One Beer. Góð drykkjuplata þar á ferð.

Og svo má ekki gleyma King Crimson, ég hef verið að eyða síðustu vikunum í að hiðurhala allar studíó plötur þeirra og sú plata sem mér finnst mest gaman af er THRAK, frábær plata þar á ferð.

Fann frakkan sem mig langar djöfla mikið í, kallast Greatcoat with cuff length cape.

Já, ég ákvað að taka aðeins til hérna á þessu bloggi.

Er þetta ekki bara ágætt?

Facebook(Já ég er einmanna) er andskoti skemmtileg síða, er þar næstum því á hverjum einasta degi. Og er þar hópur sem mér finnst soldið skemmtilegur sem heitir ÍfA(Ísland fyrir alla) sem var stofnaður sem mótvægi við ÍfÍ(Við erum hálfvitar eða Ísland fyrir Íslendinga). Ég skal nú bara vitna í einn uppáhalds heimspekinginn minn hann Bill Hicks

"I fucking hate patriotism, I can't stand it. It is a round world last time I looked."

Jú það er ekkert að að elska landið sitt, fólkið sem lifir þar og menningunna sem hefur verið sköpuð af fólki sem lifði á undan okkur sem vissu ekki að það voru fleiri lönd en Noregur, Danmörk og Svíþjóð. En þegar fólk byrjar að hóta öðrum þjóðflokkum, lífsláti og þess háttar, sem fluttu frá sínu landi útaf því að lífskjörin eru verri þar en hér(þetta á við Bretland og Ísland) þá er eitthvað að því fólki. Ein uppáhald reynslusagan sem ég hef heyrt var um Pólverja sem var að vinna í Morecambe að laga skip og svoleiðis, hann var spurður hversu dýrt væri að lifa á Póllandi og hann sagði að það væri svipað og hér á Bretlandi, en hvað um launin, já þá kom smá vandamál, eiginkonan hans sem býr ennþá á Póllandi hún vinnur í banka og er í andskoti góðri vinnu sem mundi líklega borga u.þ.b. 1800-2300 pund á mánuði hérna en á Póllandi fær hún 300 pund á mánuði.

Og ætlar fólk að segja mér að þau mundi ekki flytja burt frá Íslandi/Bretlandi til einhvers annars land ef þau vissu að þau mundu þrefalda launin sín og lifa betra lífi?

Og svo er gaman að heyra frá þjóðernissinum að kvarta yfir þessum Pólsku/Filippeysku/Afrísku/Asísku/Norður-Pól gettóum og svo í sama andadrætti hrósa Íslendingum sem flytja burt frá Íslandi og kaupa hús á sömu götu og aðrir Íslendingar búa.... heyrðu hafa þeir ekki bara skapað Íslenskt gettó?

Jæja, þá er tölvan loksins komin í lag. Hún er búin að vera í maski síðustu tvær vikurnar, fyrst var það aflgjafinn sem gafst upp og svo gafst örgjafa-kælirinn upp. Þannig það sem ég hef verið að gera upp á ´siðkastið er að hlusta á Primordial og Porcupine Tree. Porcupine Tree gáfu út plötu á síðasta ári sem heitir Fear of The Blank Planet sem er frábær plata, Alex Lifeson úr Rush og Robert Fripp úr King Crimson eru báðir með smá aukhlutverka á þeirr plötu og af þeim plötum sem ég hef hlustað á sem voru gefnar út í fyrra þá fær Fear of The Blank Planet fyrsta sæti.

Það var nú ekki mikið sem var gert í fyrra, nema aðalega tvennt. Ég, Sono og Kaitlyn fórum til Íslands í enda Júní og byrjun Júlí, það var fáránlega gaman að koma aftur heim, og sjá pallinn sem hann pabbi hefur sagt að hann ætlaði að byggja síðan Jesús var iðnnemi. Það var gaman að sjá fólk sem maður hafði ekki séð í næstum 4 ár, og ölið flæddi vel og mikið.

Síðan það næsta stóra sem kom fyrir var að ég sótti um skilnað, ástæðurnar sem ég mun kannski tala um hér á blogginu þegar ég nenni. Og ég gerðist einstæður faðir. Sem konurnar elska! Frábært, á eftir að nota þetta mér vel. Einhverni veginn þá virðist fólk trúa að einstæðir feður eru sexý(Auðvitað, ég er sönnunargagnið á því) og einsstæðar mæður skal forðast(Já kannski ekki alltaf, hef séð nokkuð margar flottar). Ja ég verð nú að segja að fyrir mitt leiti þá er mað miklu auðveldara, við Sono náðum að samþykkja forræði og svoleiðis.

Jæja, það er nú ekkert meira að segja einsog er, ég bið að heilsa.