Þakka þér Bessi, þessi maður segir margt sem er satt og líka mjög fyndið
þriðjudagur, september 23, 2008
fimmtudagur, september 18, 2008
mánudagur, september 15, 2008
Núna, er ég loksins skilin, og gvuð hvað ég hef haft gaman af því. Nei ekki misskilja, ég er ekki að segja að hjónabandið hafi verið mistök, ó nei, þetta var reynsla og hver er tilgangurinn í því að sjá eftir reynslu, góðri eða slæmri? 6 ár saman þar af 3 gift, eignaðist dóttur á leiðinni, ekki slæmt það sko.
Það er nú litið annað að frétta héðan nema það að ég hef sótt um 2 vinnur í spítalanum, eitthvað annað en geðhjúkrun. Á að fara læra umönnunarfræði 3. stig í Nóvember og þegar það er búið get ég loksins farið í Háskólan og lært hjúkrunarfræði.
Mamma var hér í 3 vikur sem var mikill léttir og mjög gaman, hún sultaði vel og mikið á meðan hún var hér. Og saknaði ég hennar um leið og þegar hún hvarf aftur á braut til Íslands.
Einsog er þá er ég að hlusta mikið á Opeth - Blackwater Park og Alice Cooper - Dirty Diamonds, og er að lesa American Gods eftir Neil Gaiman.
Það er nú litið annað að frétta héðan nema það að ég hef sótt um 2 vinnur í spítalanum, eitthvað annað en geðhjúkrun. Á að fara læra umönnunarfræði 3. stig í Nóvember og þegar það er búið get ég loksins farið í Háskólan og lært hjúkrunarfræði.
Mamma var hér í 3 vikur sem var mikill léttir og mjög gaman, hún sultaði vel og mikið á meðan hún var hér. Og saknaði ég hennar um leið og þegar hún hvarf aftur á braut til Íslands.
Einsog er þá er ég að hlusta mikið á Opeth - Blackwater Park og Alice Cooper - Dirty Diamonds, og er að lesa American Gods eftir Neil Gaiman.
Aðrar plötur sem ég hef nælt í á þessu ári sem ég mæli með:
Black Light Burns - Cruel Melody
Fyrir þá sem muna eftir þeirri afleitu hljómsveit Limp Bizkit þá ættu þeir að muna eftir Wes Borland, eini hæfileikaríki meðlimur þeirra. Hann hætti tvisvar með Limp Bizkit og gaf út Bigdumbface - Duke Lion Fights Terror, sem var nú bara grín plata. Nú hefur hann stofnað nýja hljómsveit sem heitir Black Light Burns og syngur þar líka. Þetta er mjög skemmtilegt albúm, má heyra smá Muse, A Perfect Circle og Nine Inch Nails áhrif. Ekkert rapp eða rupp en helvítis nöldur einsog frá honum Fred Durst(Megi sá maður vera rassnauðgaður af Lúsifer). Til þess að fá smakk á þessari plötu náið þá í Lie og Mesopotamia.
Mechanical Poet frá Rússlandi. Ég var aðeins að skoða Code666, sem er helvíti skemmtilegt útgáfufyrirtæki frá Ítalíu; eru með hljómsveitir sem enginn annar mundi snerta, og keypti ég þar þrjár plötur, allar mjög góðar, og Mechanical Poet - Woodland Prattlers var ein af þeim. Mér fannst þetta helvíti skemmtileg plata. Það er andskoti mikið að gerast á henni og frekar skemtileg. Söngvarinn er top-notch og hljóðfæraleikurinn líka, mæli með laginu Stormchild.
Aðrar hljómsveitir sem má benda á:
Drudkh
Negura Bunget
Sigh
Skindred
Current 93
Black Light Burns - Cruel Melody
Fyrir þá sem muna eftir þeirri afleitu hljómsveit Limp Bizkit þá ættu þeir að muna eftir Wes Borland, eini hæfileikaríki meðlimur þeirra. Hann hætti tvisvar með Limp Bizkit og gaf út Bigdumbface - Duke Lion Fights Terror, sem var nú bara grín plata. Nú hefur hann stofnað nýja hljómsveit sem heitir Black Light Burns og syngur þar líka. Þetta er mjög skemmtilegt albúm, má heyra smá Muse, A Perfect Circle og Nine Inch Nails áhrif. Ekkert rapp eða rupp en helvítis nöldur einsog frá honum Fred Durst(Megi sá maður vera rassnauðgaður af Lúsifer). Til þess að fá smakk á þessari plötu náið þá í Lie og Mesopotamia.
Mechanical Poet frá Rússlandi. Ég var aðeins að skoða Code666, sem er helvíti skemmtilegt útgáfufyrirtæki frá Ítalíu; eru með hljómsveitir sem enginn annar mundi snerta, og keypti ég þar þrjár plötur, allar mjög góðar, og Mechanical Poet - Woodland Prattlers var ein af þeim. Mér fannst þetta helvíti skemmtileg plata. Það er andskoti mikið að gerast á henni og frekar skemtileg. Söngvarinn er top-notch og hljóðfæraleikurinn líka, mæli með laginu Stormchild.
Aðrar hljómsveitir sem má benda á:
Drudkh
Negura Bunget
Sigh
Skindred
Current 93
laugardagur, september 13, 2008
Topp 10 Plötur ársins hingað til í engri sérstakri röð, nema Opeth - Watershed og Kayo Dot:
1. Opeth - Watershed
Ég átti alltaf soldið erfitt með að skilja hvað var svona sérstakt við Opeth, það var ekki fyrr en hann Þórður spilaði fyrir mig The Ghost Reveries þegar ég loksins fattaði hvað þetta var mikil snilldar hljómsveit, og ekki var það slæmt að Steven Wilson úr Porcupine Tree. Ghost Reveries var mjög góð plata, en Watershed er miklu miklu betri. Hann Mike Akerfeldt má nú kalla Slow Hands of Metal, sólóins eru frábær, en það er ekki það skiptir máli... það sem skiptir máli eru lögin sem eru rosalega mögnuð. Fyrst er byrjað á Coil sem er gullfalleg ballaða sem Mike syngur dúet með Nathalie Lorichs, en þetta er fölsk byrjun því lagið sem kemur eftir það er eitt af mögnuðustu dauðalögum sem hafa verið skrifuð. Og öll hin lögin eru líka frábær, mér fannst sérstakega gaman af Burden, á endanum á því lagi þá er hann Akerfeldt að spila soldið kassagítarsóló á meðan einhver er að dántjúna gítar þegar hann spilar. Annað sem ég hef alltaf haft gaman af í sambandi með Opeth er söngurinn, þessi maður þegar hann syngur, þá er þetta einsog að hlusta á einhver sem hefur verið kysstur af Gabríel erkiengli sjálfum, en þegar hann öskrar þá hljómar hann einsog hann er að nauðga satani sjálfum í rassgatið, og getur þetta í sömu laglínunni... ÞAÐ er hæfileiki.
2. Kayo Dot - Blue Lambency Downward
Kayo Dot fæddist þegar Maudlin in the Well hættu. Kayo Dot er hljómsveit fyrir þá sem finnst Tool alltof einfaldir. Falleg lög og lagasamsetningar hér á ferð. Kayo Dot á það sameiginlegt með Opeth að aðalmaðurinn er frábær söngvari, frábær gítarleikari og frábær lagahöfundur. Það var einhver sem líkti honum Toby Driver einsog Jeff Buckley sem kann að öskra.
Baby Dee - Safe inside the day
Baby Dee er ákaflega skemmtileg sviðskona, ég hef farið á tónleika hjá þessum kynskipting tvisvar og bæði skiptin var það æðisleg reynsla. Fyrir þá sem vilja einhvern samburð: Tom Waits með kvenmansrödd. Á þessari plötu höfum við Bonnie "Prince" Billy syngjandi á öllum lögunum og Andrew W.K. á bassa. Þetta er falleg plata og mjög góð til að hlusta a þegar er rigning úti og þú vilt ekki fara út(Fyrir mig næstum hver einsti dagur einsog er). Baby Dee sjálf samdi öll lögin, syngur og spilar á hörpu og píanó.
Meshuggah - obZen
Stærðræðisþungarokk, einsog sumir hafa kosið að kalla tónlistarstefnu Meshuggah. Þeir ákvaðu að leggja niður Drumkit from hell og fá trommarann til að spila aftur, sem var mjög góð ákvörðun. Trommuleikurinn er frábær. Átta-strengjagítarar fá þennan hrosalega dimma tón. Þessi plata er einsog allar hinar á þessum lista er frábær. Og lagið Bleed er líklega það allra besta af því.
Nick Cave & The Bad Seeds - Dig!!! Lazarus DIG!!!
Ég hef alltaf verið mikill aðdáandi Nick Cave, alveg frá því þegar ég heyrði The Mercy Seat úr plötunni Tender Prey. En ég var ekki voðalega hrifin af No More Shall We Part. En Dig!!! Lazarus Dig!!! er skemmtileg plata, og hefur hann Nick Cave loksins ákveðið að setja húmorinn sinn í tónlistinna sína og hafa gaman af því sem hann er að gera. Góð plata þarna á ferð.
SepticFlesh - Communion
Hvað get ég nú sagt um þessa plötu sem Þórður hefur ekki sagt? Ekki neitt, nema takk fyrir Þórður, Anubis er núna eitt af uppáhalds þungarokks lögum mínum.
Mike Patton - A Perfect Place
Meiri Mike Patton vitfirring, en ekki einsog Mr Bungle.
Biomechanical - Cannibalised
Bresk Technical Death Metal hljómsveit hér á ferð, söngvarinn er ákaflega skemmtilegur, hl´jomar einsog bastarðsbarn Rob Halfords og Phil Anselmo. Skemmtilega erfið þungarokksplata þarna á ferð, öll lögin hafa verið sett á Volume 11.
Death Angel - Killing Season
Næst besta Thrash plata þessa árs, því miður þá er Death Magnetic ekki einu sinni nálægt því að vera jafngóð og þessi eða Formation of Damnation.
Testament - The Formation of Damnation
Ég segi nú bara það sama og það sem ég sagði um Communion. Besta Thrash Plata þessa árs.
1. Opeth - Watershed
Ég átti alltaf soldið erfitt með að skilja hvað var svona sérstakt við Opeth, það var ekki fyrr en hann Þórður spilaði fyrir mig The Ghost Reveries þegar ég loksins fattaði hvað þetta var mikil snilldar hljómsveit, og ekki var það slæmt að Steven Wilson úr Porcupine Tree. Ghost Reveries var mjög góð plata, en Watershed er miklu miklu betri. Hann Mike Akerfeldt má nú kalla Slow Hands of Metal, sólóins eru frábær, en það er ekki það skiptir máli... það sem skiptir máli eru lögin sem eru rosalega mögnuð. Fyrst er byrjað á Coil sem er gullfalleg ballaða sem Mike syngur dúet með Nathalie Lorichs, en þetta er fölsk byrjun því lagið sem kemur eftir það er eitt af mögnuðustu dauðalögum sem hafa verið skrifuð. Og öll hin lögin eru líka frábær, mér fannst sérstakega gaman af Burden, á endanum á því lagi þá er hann Akerfeldt að spila soldið kassagítarsóló á meðan einhver er að dántjúna gítar þegar hann spilar. Annað sem ég hef alltaf haft gaman af í sambandi með Opeth er söngurinn, þessi maður þegar hann syngur, þá er þetta einsog að hlusta á einhver sem hefur verið kysstur af Gabríel erkiengli sjálfum, en þegar hann öskrar þá hljómar hann einsog hann er að nauðga satani sjálfum í rassgatið, og getur þetta í sömu laglínunni... ÞAÐ er hæfileiki.
2. Kayo Dot - Blue Lambency Downward
Kayo Dot fæddist þegar Maudlin in the Well hættu. Kayo Dot er hljómsveit fyrir þá sem finnst Tool alltof einfaldir. Falleg lög og lagasamsetningar hér á ferð. Kayo Dot á það sameiginlegt með Opeth að aðalmaðurinn er frábær söngvari, frábær gítarleikari og frábær lagahöfundur. Það var einhver sem líkti honum Toby Driver einsog Jeff Buckley sem kann að öskra.
Baby Dee - Safe inside the day
Baby Dee er ákaflega skemmtileg sviðskona, ég hef farið á tónleika hjá þessum kynskipting tvisvar og bæði skiptin var það æðisleg reynsla. Fyrir þá sem vilja einhvern samburð: Tom Waits með kvenmansrödd. Á þessari plötu höfum við Bonnie "Prince" Billy syngjandi á öllum lögunum og Andrew W.K. á bassa. Þetta er falleg plata og mjög góð til að hlusta a þegar er rigning úti og þú vilt ekki fara út(Fyrir mig næstum hver einsti dagur einsog er). Baby Dee sjálf samdi öll lögin, syngur og spilar á hörpu og píanó.
Meshuggah - obZen
Stærðræðisþungarokk, einsog sumir hafa kosið að kalla tónlistarstefnu Meshuggah. Þeir ákvaðu að leggja niður Drumkit from hell og fá trommarann til að spila aftur, sem var mjög góð ákvörðun. Trommuleikurinn er frábær. Átta-strengjagítarar fá þennan hrosalega dimma tón. Þessi plata er einsog allar hinar á þessum lista er frábær. Og lagið Bleed er líklega það allra besta af því.
Nick Cave & The Bad Seeds - Dig!!! Lazarus DIG!!!
Ég hef alltaf verið mikill aðdáandi Nick Cave, alveg frá því þegar ég heyrði The Mercy Seat úr plötunni Tender Prey. En ég var ekki voðalega hrifin af No More Shall We Part. En Dig!!! Lazarus Dig!!! er skemmtileg plata, og hefur hann Nick Cave loksins ákveðið að setja húmorinn sinn í tónlistinna sína og hafa gaman af því sem hann er að gera. Góð plata þarna á ferð.
SepticFlesh - Communion
Hvað get ég nú sagt um þessa plötu sem Þórður hefur ekki sagt? Ekki neitt, nema takk fyrir Þórður, Anubis er núna eitt af uppáhalds þungarokks lögum mínum.
Mike Patton - A Perfect Place
Meiri Mike Patton vitfirring, en ekki einsog Mr Bungle.
Biomechanical - Cannibalised
Bresk Technical Death Metal hljómsveit hér á ferð, söngvarinn er ákaflega skemmtilegur, hl´jomar einsog bastarðsbarn Rob Halfords og Phil Anselmo. Skemmtilega erfið þungarokksplata þarna á ferð, öll lögin hafa verið sett á Volume 11.
Death Angel - Killing Season
Næst besta Thrash plata þessa árs, því miður þá er Death Magnetic ekki einu sinni nálægt því að vera jafngóð og þessi eða Formation of Damnation.
Testament - The Formation of Damnation
Ég segi nú bara það sama og það sem ég sagði um Communion. Besta Thrash Plata þessa árs.