Talandi um að vera spenntur.

Ég fékk SMS frá Metal Hammer í dag, þar sem mér var tilkynnt að ég hafi unnið 4 miða á Hammerfest! Þar eru nokkrar hljómsveitir sem mig langar að sjá ekki síst Opeth, TYR, Skindred og Sabbat! Vei hey!!! Þessi hátið verður haldin í Prestatyn, Wales. Þannig ég hef spurt einn vin minn hvort hann vilji koma, sem hann vill. Það sem mun kosta er gisting(30 pund fyrir 2 nætur) og ferðin þangað.
---------------------------------------

Fyrr í þessari viku keypti ég þennan grip. Og í dag notuðum við feðginin það í fyrsta skipti, svei mér þá hvað það virkar vel.

Hingað til hef ég reynt að EKKI tala um hægðir og hversu yndisleg/hræðileg þau geta verið a la Þórður bró. En núna get ég ekki lengur setið á mér(Múhahaha).

Ég hef fengið matareitrun að minnsta kosti 3 á þessu ári, en ekkert einsog það sem ég hef þurft að lifa af síðustu daga. Ekki er það nóg að littli puttinn fór úr lið þá borðaði ég vafasöm kínversk eggja-grjón sama kveldið. Og byrjaði þetta allt saman í gær, þegar ég pissaði með rassgatinu að minnsta kosti 9-10 sinnum. Versta við þetta er að hvert skipti sem ég hélt að ég þyrfti að reka við þá þurfti ég að fara á klósettið, bara svona... eh just in case.

Og lyktin sem umkringdi húsið hjálpaði ekki mikið.

Dagurinn í dag, sem betur fer get ég prumpað án þess að hafa áhyggjur ef ég mundi óhreinka buxurnar. En þess í stað er komin þessi tilfinning að einhver massasteinn er fastur í görnunum. Og hann vill ekki færast, kippast eða sitja á öðrum stað. Kannski ég þurfi að spyrja Arkimedes um aðstoð.

Að pissa með rassgatinu er ekki gaman.

Föstudagurinn var soldið skemmtilegur. Fór í vinnunna einsog venjulega. Og á meðan ég var í vinnunni þá spilaði ég fótbolta með sjúklingunum. Sem gekk mjög vel, þeir skemmtu sér vel og þess háttar. Ég lenti soldið óþægilega á öklanum og hélt í dágóða stund að ég mundi þurfa að fara heim útaf því, en ó nei, ég hélt ótrauður áfram og spilaði fótbolta og aðstoðaði sjuklingunum eins mikið og ég gat með allt sem þeir vildu aðstoð með.

Ingvar the invincible!!!

En svo klukkan 2010, þá var garðurinn opin aftur fyrir þá sem vildu reykja og spila fótbolta og/eða körfubolta (sorry enginn handbolta menning hér) og ég var í marki. Einn sjúklingurinn sparkaði heldur hart í boltann og ég ætlaði mér að grípa þennan bolta. En svo... kom... ekkert, nema sjokk. Enginn sársauki bara mikið sjokk. Og svo leit ég á hendina mína . Og litli puttinn var beygður meira til hægri en venjulega... þá kom sársaukinn!

Ingvar The Fragile!!!

Já. Flestir sem voru staddir þarna héldu að ég hafði fengið fótoblann í punginn og byrjuðu að hlæja af þessum glæsilega brandara(Að fá boltann í punginn er enginn helvítis Brandari). En þau hættu að trúa því eftir að ég hafði legið niður í dágóðar mínutur, öskrandi. Loksins togaði einhver í neyðarbjöllunna og annað starfsfólk hluppu niður og til mín, og fylgdust með mér einsog mús í búri að leita eftir osti.

Loksins keyrði ein konan mér til spítalans þar sem ég beið í 10-15 mínútur eftir lækni. Á meðan ég beið þá kom kærastan. Loksins kom hjúkkan og leit á puttann sagði eitthvað og náði í lækni og eina sprautu. Læknirinn ætlaði að setja puttann á rétta stað án þess að deyfa í fyrstu, en hætti við þegar hann leit í votu augun mín. Hjúkkan byrjaði að preppa sprautunna og sagði svo við mig "This... is... going to HURT.". Alla vega var hún hreinskilin. Og hún sagði alveg satt. Þessi deyfing var sársaukafull. Í 3-4 sekúndur. Og svo kom annar læknir og byrjaði að beygja fingurinn þessi leið og hina.

Puttinn leit nokkuð vel út núna, bendandi í rétta átt. Eftir það þurfti ég að fara í Röntgen og svo bíða soldið...

Ingvar the patient Patient!!!

...Við hjúin vorum búin að bíða í 3 klukkutíma og 45 mínutur, Við hefðum getað horft á Watchmen aftur, þangað til einhver hjúkka kom loksins og gaf mér 2 verkjatöflur og sagði mér svo að koma aftur næsta dag.

Sem ég gerði og læknirinn skriðafi upp veikindarvottorð og nú þarf ég ekki að mæta í vinnunna í 3 vikur!!!